'Adaptive evolution of flight in Morpho butterflies'

MARIN heeft op een verrassende manier bijgedragen aan een artikel in het gezaghebbende wetenschapsmagazine Science. Wetenschappers van Wageningen University & Research (WUR) en het Parijs Natuurhistorisch Museum onderzochten in het Amazone-oerwoud van Peru het vlieggedrag van de Morpho-vlinder, een van de grootste vliegende insecten op aarde. Met behulp van high-speed videocamera’s registreerden zij het vlieggedrag van de vlinders, vrij vliegend in de natuur en in een lokale testomgeving. De vlindersoorten die laag bij de grond leven, in dichte begroeiing, vlogen zoals de meeste andere insecten: ze flappen bijna continu met hun vleugels. De vlindersoorten die hoog in de bomen leven, met meer ruimte om zich heen, vlogen meer zoals vogels, een korte vleugelflapbeweging gevolgd door een lange glijvlucht, waarbij de stroming rond de vleugel een opwaartse kracht genereert.

De aerodynamische prestaties van beide groepen vlinders werden in kaart gebracht met computersimulaties (Computational Fluid Dynamics) waarbij de door MARIN ontwikkelde code ReFRESCO gebruikt werd. Bij ‘hoogvliegers’ was de verhouding tussen opwaartse (lift) kracht en weerstand duidelijk hoger dan bij de ‘laagvliegers’, waardoor hun glijvlucht energie-efficiënter is en ze grotere afstanden kunnen afleggen. Interessant hierbij was dat de ‘hoogvliegers’ deze verbetering op verschillende manieren hadden ontwikkeld: sommigen hadden een meer slanke vleugel, anderen een meer driehoekige vleugel. Even iets anders dan de stroming van water om een scheepsromp, maar toch ook weer niet … Lees meer op: https://www.science.org/journal/science